Metoda Pozytywnej Dyscypliny

Czym jest Pozytywna Dyscyplina?                             

                     

Metoda Pozytywnej Dyscypliny uświadamia, iż za zachowaniem dziecka stoją jego emocje, których ono nie rozumie, gdyż brakuje mu kompetencji, aby je wyrazić. Potrzeba przynależności i znaczenia, miłości, jedno z filarów PD, może być zaspokojona poprzez określenie błędnych celów dziecka oraz stanowczą i uprzejmą reakcję dorosłego wyrażoną gestem lub spokojnym i serdecznym tonem.

Dziecko uczy się obserwując dorosłego. Chcąc zmienić zachowanie młodych musimy najpierw zmienić swoje podejście i stosunek do nich. Pokochajmy dzieci, choć czasem trudno je kochać. Nie wyręczajmy ich, dajmy im tylko więcej swojego czasu.

Należy mieć odwagę być niedoskonałym, gdyż błędy są wspaniałą okazją do nauki.

Co dają warsztaty podstawowe?  Odpowiadają na pytania:

Jak mówić, by dzieci słuchały?

Jak z buntownika zrobić współpracownika?

Jak reagować, gdy dzieci się biją, kłócą, jęczą, manipulują, pyskują, grymaszą, ociągają?

Jak skłonić do wykonywania obowiązków i zadań domowych, trzymania się umów?

Jak pracować nad „trudnym” zachowaniem dziecka?

Jak sobie radzić z trudnymi emocjami, tikami nerwowymi, wycofaniem, skrępowaniem, lękiem?

Moje dziecko jest „grzeczne”, jak przetrwa w obecnym świecie, czy uczy się kompetencji życiowych?

Jak działać profilaktycznie w obliczu zagrożeń?

Jak pomóc nastolatkowi wyjść z nałogów?

Jak dotrzeć do dziecka i nastolatka?

Szkolenie podstawowe z metody „Pozytywnej Dyscypliny w klasie” obejmie tematy tj.:

1.        Modelowanie – dorosły zaczyna pozytywną pracę nad sobą.

2.        Określanie czterech błędnych celów zachowań nastolatków i dzieci oraz odpowiednie reagowanie dorosłych.

3.        Specjalny czas dla ucznia/wychowanka i pytania pełne ciekawości.

4.        Pozytywna przerwa i cztery kroki do współpracy.

5.        Cztery P pomyłek. Błędy doskonałą okazją do nauki.

6.        Komunikaty stanowcze i pełne szacunku.

1.        Przeprowadzanie skutecznych spotkań klasowych.

2.        Formułowanie zachęty zamiast pochwały.

3.        Ustalanie planów i umów, odwoływanie się do nich i egzekwowanie ich.

4.        Konsekwencje naturalne, logiczne i technika „zdecyduj, co ty zrobisz”.

5.        Cztery etapy rozwiązywania problemów.

6.        Cztery kroki do współpracy.

7.        Drastyczne zachowania nastolatków.

8.        Odkrywanie swojego priorytetu pierwotnego i wtórnego a style nauczania.

9.        Wpływ kolejności urodzenia na style uczenia się.