Technika "Słowo na dłoni"

 "Słowo na dłoni" 

To moja autorska technika fizycznego obcowania z danym słowem, z jego reprezentacją pisemną i słowną. Wymaga ona niewielkiego przygotowania, można by tu zastosować techniki multimedialne, jednak trzymanie w dłoni właśnie tego słowa, na które chcę, aby uczniowie zwrócili uwagę; trzymanie tabliczki z wyrażeniem, które ma rozpoczynać oczekiwaną odpowiedź; w końcu układanie całego zdania w różnych czasach gramatycznych, manipulowanie nim, przestawianie i zastępowanie wyrazów, aby stworzyć pytania i przeczenia - to jest właśnie to co pozwala zanurzyć się w gramatyce.

"Słowo na dłoni" to nie tylko karteczki, to też bloczki (pudełka po zapałkach otoczone banderolą), gdzie jedna strona zawiera słowo a druga obrazek (symbol języka migowego Makaton). To przekładanie pudełeczek, kojarzenie po obrazkach, myślenie i podejmowanie decyzji, ruch i wzrok.

Jakby tego nie było dość, moje ulubione narzędzie, wprowadzanie nowego słowa lub zwrotu komunikacyjnego w towarzystwie gestu (gesty zaczerpnięte z polskiego języka migowego). Tu mózg pracuje pełną parą: oko, ręce, głos, ucho - wszystko pracuje podczas tworzenia. Zrozumienie bywa trudniejszą formą pracy, pokaz wydaje się być dla uczniów łatwiejszy. Czy każdy opanowuje dwa języki za jednym zamachem? Nie, nie wymagam opanowania gestów ani symboli, są one jednak przydatne, wspierają proces uczenia się i zapamiętywania, a w przyszłości mogą się przydać uczniom w kontaktach towarzyskich. Kto wie...