Nowość - Innowacyjne metody nauczania języka obcego w klasach starszych.
Nowość! - TPRS MałoPolska
👍 Obecnie zgłębiam nie opublikowaną lub jeszcze nie promowaną w Polsce metodę nauczania języka obcego o nazwie TPRS - Teaching Proficiency through Reading and Storytelling. Techniki mogą być stosowane nawet na poziomie A1, lecz bardziej wśród uczniów klas 4 -8 oraz szkół średnich. Czyli w końcu coś innowacyjnego dla starszaków i dorosłych.
👍Ćwiczenia dla uczniów opracowane w aplikacji Flippity.com w formie "flashcards", gier bingo, wisielec, memo, dopasowanie i co najważniejsze wypowiedzi pisemnej! To pierwsza darmowa platforma umożliwiająca stworzenie i ćwiczenie konkretnych e-maili, zaproszeń, ogłoszeń, notatek itp.
Zapraszam na warsztaty praktyczne - "Innowacyjne metody nauczania języka obcego w przygotowaniu do egzaminu." - 6h.
Zapraszam na warsztaty praktyczne - "Innowacyjne metody nauczania języka obcego w przygotowaniu do egzaminu." - 6h.
Historia metody:
TPRS - Teaching Proficiency through Reading and Storytelling nazwa zmieniona od 2000 roku.
Początkowo akronim TPRS oznaczał Total Physical Response Storytelling (Opowiadanie poprzez reagowanie całym ciałem), którego pomysłodawcą była amerykańska nauczycielka hiszpańskiego, Blaine Ray latach 1990s. Następnie zaznajomiona z teorią nauczania Stephena Krashen, autorka była przekonana, że jej uczniowie w naturalny sposób opanują język obcy, jeżeli dostaną wystarczająco dużo zrozumiałych treści i możliwości do używania języka od małej dawki do większej i bardziej zaawansowanej.
O metodzie:
Celem tej metody jest zapewnienie uczniom zrozumiałej, powtarzającej się i ciekawej historii, która może być opowiadana na różne sposoby. Opowiadanie historii jest jak programy w telewizji, bajarz natomiast jest "odbiornikiem telewizyjnym". Czy obraz śnieży, jak w starych modelach telewizorów czy też jest to nowoczesny odbiornik plazmowy z wieloma funkcjami. Taki może właśnie być nauczyciel oraz jego sposób na lekcję. Na jakim telewizorze uczniowie woleliby oglądać film? Film o jakiej fabule, akcji? Czy czarno-biały melodramat z migającym obrazem i bez dźwięku? A może pełen humoru, z muzyką w tle, zabawnymi scenami, trzymający w napięciu poprzez zmianę tonu głosu, użycie stymulatorów tj. intonacja i natężenie, gesty, mimika twarzy, pauzy w odpowiednich momentach?
Metoda opiera się na systemowym podejściu do nauki słownictwa w sposób skontekstualizowany, odwołujący się do osobistych wydarzeń (czyli wspierający motywację wewnętrzną). Wiele metod uczy rozumienia, czytania, pisania i analizowania tekstów w języku obcym, ale pomija wyrobienie najważniejszej umiejętności, jaką jest gotowość do produkcji języka. TPRS to ma i pomaga w budowaniu efektywnych umiejętności komunikacyjnych. Treść prezentowana w historiach (słownictwo, struktury gramatyczne, wyrażenia) musi być interesująca, powtarzająca się i zrozumiała. Lekcje oparte na metodzie TPRS dają multum powtórzeń, kolejność i forma pytań pozwala uczniom przewidzieć pytania i odpowiedzi, zapamiętać struktury wypowiedzi, świetnie opanować słowa pytające, koncentrować się już nie na samej formie wypowiedzi ile na treści lub zastosowaniu nowego materiału w starych znanych ramach. To sprawia, że język docelowy używany jest w 90 % - 95% na lekcjach.
Ta nowatorska metoda przyspiesza rozwój języka, rozpoczynając od podstawowych pytań (na które odpowiedź jest przecząca, twierdząca, ograniczonego wyboru), wplatając wprowadzane słownictwo, urozmaica interakcje pomiędzy uczniami a nauczycielem, przykuwa uwagę uczniów.
Dlaczego to działa? Dlaczego działa lepiej niż inne techniki nauczania?
Działa, gdyż spersonalizowany temat zaciekawia i motywuje, umiejętność wysławiania się poprawnie (dzięki wyćwiczonym strukturom, ośmieleniu do mówienia na forum) pociąga za sobą stosowanie bardziej zaawansowanych zdań, konstrukcji, z zastosowaniem nowych form gramatycznych nawet bez strachu czy dobrze ułożę zdanie lub czy w ogóle potrafię zastosować te formy w swojej wypowiedzi.
Więcej o metodzie - bezpłatnie na https://en.wikipedia.org/wiki/TPR_Storytelling#History
Uważam, że ta metoda jest bardzo wartościowa, choć na pierwszy rzut oka może wydawać się nudna. Na czym polega, jakie techniki proponuje?
Bryan Betz jeden z prekursorów tej metody rozszerzonej o StoryAsking, nauczyciel angielskiego w prywatnej koreańskiej szkole, specjalista metody, również Pearson ELT Teacher, proponuje konkretne kroki dla nauczyciela do opanowania sztuki pytania historyjki i uzyskiwania opowiadania od uczniów.
Jak tego dokonać, by zapoznać uczniów z zasadami gramatycznymi, nie znudzić rutyną ćwiczeń i kroków? Autor proponuje ciekawe opowiadania, dostosowane do poziomu biegłości językowej uczniów, fragmenty ciekawych artykułów, wiadomości z gazet, recenzji filmowych.
Uważam, że może to być bardzo wciągające dla uczniów lecz nie na każdej lekcji. A co z przygotowaniem do egzaminów? Z pisaniem tekstów użytkowych, pracy nad zadaniami do tekstów pisanych i słuchanych itp.
Tutaj moja propozycja dostosowania metody TPRS and StoryAsking do realiów polskich publicznych szkół, na dodatek korzystających z państwowych podręczników.
Innowacja pedagogiczna:
1. Ćwiczenie na rozgrzewkę, na wstępie, zaraz po przyjściu uczniów do klasy, "Myślenie wstecz": od odpowiedzi do pytania. Na tablicy słowo i obrazek. Poproś uczniów o wymyślenie prostych lub skomplikowanych pytań dotyczących tematu, który to słowo reprezentuje lub które posiada w sobie to słowo.
2. Wprowadzenie słownictwa wsparte obrazkiem, rysunkiem własnym, gestem, pisemną reprezentacją nie tylko wyjaśniane, opisywane synonimami lub znanymi słowami w języku obcym ale również tłumaczone na ojczysty przy grupach początkujących.
3. Pytanie o fakty wg Stopniowanych Pytań / Graded Questions*, Koła Pytań / Circling Questions*, Pytań Spersonalizowanych / Personalized Questions* - zastosowanie poznanego słownictwa + wprowadzone, stosowanie docelowych form gramatycznych lub poznanych ostatnio - wszystko to jako wprowadzenie do tematu historyjki. Ja tutaj proponuję zastosowanie metody Callana. Zadawanie tych ułożonych wcześniej pytań powtarzanych szybko, lecz z akcentem, dwa razy i rozpoczęcie odpowiedzi dla ucznia, wspieranie jego wypowiedzi poprzez powtarzanie każdego słowa za nim (poprawianie i czekanie na korektę przy każdej okazji).*
4. Słuchanie historii - ja układam własne opowiadanie dotyczące osób znanych uczniom lub o sobie. Jeśli słownictwu z podręcznika towarzyszy tekst do słuchania lub czytania, z zastosowaniem nowych wyrażeń - używam ten.
Przerobienie nie dostosowanego tekstu lub stworzenie własnego jest czasochłonne, ale może być wciągające i zabawne.
5. Uczniowie uzupełniają luki w zdaniach do fragmentów opowiadania pod obrazkiem - poziom A1, A2, lub uzupełniają luki w streszczeniu usłyszanego fragmentu z pamięci.
6. Elementy ruchu po wysłuchaniu opowiadania: chodząc po klasie uczniowie szukają puzzli z napisanymi zdaniami z historii (nie więcej niż 5 zdań dla początkujących), gdy znajdą jakiś fragment szukają uczniów, którzy mają inne zdanie, czyli ciąg dalszy lub początek opowiadania. Układają się w grupy, układają puzzle lub numerują kolejność zdań na swojej karcie odpowiedzi, czytają tekst.
7. Propozycja tworzenia wypowiedzi pisemnej: Na podstawie czytanego tekstu i pytanej opowieści napisz wg modelu: list, mail, wiadomość, ogłoszenie, opis, recenzję, zaproszenie, itp. Wprowadzanie wytycznych do układania wypowiedzi pisemnej w określone ramy i formy powinno być wprowadzone na lekcji poprzedzającej zadanie tego typu. Czyli historia do wypytania w formie właśnie takiej jak list, mail, wiadomość, ogłoszenie, opis, recenzję, zaproszenie, itp.
8. Wprowadzanie form i reguł gramatycznych, "Wyskocz z Regułą / Pop-up grammar" : Bardzo krótkie wytłumaczenie zasad, wsparte przykładem, użycie skojarzenia z podobnymi zasadami w języku ojczystym.
Ja zaproponowałabym tu (według mojej własnej metody nauczania My Musical Method) piosenkę, rym, rap, freestyle refren z regułką (wymyślony przeze mnie lub przez grupę ekspertów - uczniów), wzmaga to motywację, dodaje szczyptę humoru, pozwala się poruszać, wyśpiewać, wykrzyczeć czasem a nawet potańczyć.
9. Ćwiczenie "Brakująca Połówka": przetnij tekst na pół pionowo lub poziomo. Przyklej pod ławkę każdego ucznia fragment. Uczniowie odklejają czytają i muszą opowiedzieć każdemu, o czym jest ich fragment. Szukają drugiej połówki.
8. Czytanie na zadanie domowe - pozom niższy biegłości językowej tylko czytać kilka razy, aby pamiętać na lekcję tekst, poziom wyższy - przygotować się do dyskusji.
10. Co jakiś czas uczniowie sami układają historyjkę z obrazkami i czytają pozostałym. W tej metodzie nazwano to "Wspólne czytanie" lub "Dzień Przedszkolaka".
Reasumując:
Stosując metodę pytania historyjki TPRS ćwiczymy słownictwo i tłumaczenie, synonimy, a więc i słowotwórstwo; zadajemy serię pytań z użyciem struktur gramatycznych, które chcemy ćwiczyć; dużo mówimy (odpowiedź jedno gwiazdkowa - Tak / Nie, odpowiedź dwu gwiazdkowa - pełne zdanie, odpowiedź trzy gwiazdkowa - wytłumaczenie, uzupełnienie pełnego zdania, dodatkowe informacje); ćwiczymy rozumienie tekstu i opanowanie słownictwa (poprzez zdania z luką, burzę mózgów - podawanie słów lub pytań kluczy do obrazka i hasła); czytamy lub słuchamy tekst, analizujemy go w celu udzielenia odpowiedzi na pytania; zlecamy pisanie wg modelu. Wszystkie umiejętności zostały wyćwiczone tą metodą. Typowo egzaminacyjne ćwiczenia można samemu wybrać z podręcznika i do nich ułożyć historię lub pytać na nie.
Jedyny problem to brak czasu na przerabianie materiału z książki i dostosowanie do własnych potrzeb, a przy 10 różnych klasach bywa to a wykonalne.
Wytyczne do tworzenia wartościowych historii:
1. Stwórz ciekawą postać, głównego bohatera.
2. Mów różną barwą głosu, modyfikuj głos, aby uczniowie odróżnili bohaterów opowiadania, ich nastrój.
3. Przyspieszaj lub zwalniaj, podnoś głos lub ściszaj - stosownie do sytuacji.
4. Rób krótkie pauzy co jakiś czas, aby uczniowie mieli czas na przemyślenie, tego co usłyszeli lub co się zaraz wydarzy.
5. Kontroluj swoją twarz, używaj mimiki, patrz uczniom w oczy, opowiadaj gestem, ciałem, rękami.
6. Upewnij się, że to, o czym mówisz, o co pytasz, jest warte odpowiadania.
7. Bądź przygotowany, naucz się historii na pamięć.
8. Bądź autentyczny.
9. Zrób miejsce na interakcje ze strony uczniów.
10. Zadbaj o dobre warunki do nauki - cisza, oświetlone pomieszczenie.
11. Rób przerwy na refleksję, przerywniki w postaci żartów, komplementów, presupozycji.
Przykłady:
Z Koła Pytań - kilka przykładów:
Komentarze
Prześlij komentarz
Mile widziane komentarze w duchu szacunku i uprzejmości.